Als 11-jarig jongetje spijbelde Marinus Siteur van school als het kaasmarkt was in Woerden. Met het kloppen op de kaas 'hoorde' hij wat de kwaliteit was. Pissers (kaas waar vocht uit loopt) of Knijpers (slappe kazen) herkende hij op deze manier met gemak en de hoge heren van wat later de ERU kaasfabriek zou worden (bekend van goudkuipje smeerkaas) volgden hem op de voet en deden hun inkopen gebaseerd op zijn advies.

In de dertiger jaren nam hij deze kennis van kaas  mee op avontuur naar Eindhoven alwaar hij een winkel opende op de Demer genaamd 'Het Zuivelpaleis'. De aankopen gingen in die tijd nog met 'handjeklap' rechtstreeks van de boeren. De aangekochte kazen legde hij vervolgens op in een kaaspakhuis waar ze konden rijpen en met een ingenieus kaartsysteem wist hij precies welke kazen wanneer voor verkoop geschikt waren. Tijdens de oorlogsjaren bleef ook Het Zuivelpaleis niet gespaard van de nodige ellende, op 6 december 1942 wordt bij het ‘Sinterklaasbombardement’ de winkel op de Demer helemaal verwoest net zoals vele andere panden in de binnenstad van EIndhoven. Niet lang daarna heropent Marinus zijn zaak niet ver van waar de oude winkel gestaan had, met de gedachte een tweede bom valt meestal niet op dezelfde plaats.

Na de oorlog verhuist de winkel naar een noodwinkel op de Hooghuysstraat in Eindhoven. De wederopbouw van de stad zorgt er voor dat Eindhoven op dat moment de snelst groeiende stad van Nederland wordt. Zo ontstaat ook de Hermanus Boexstraat en dat is de straat waar de familie in 1958 van de gemeente een winkelpand toegewezen krijgt. Bij het openen van de nieuwe zaak neemt  Geri Siteur  samen met zijn vrouw Malvina het stokje over van zijn vader.

Voor Geri is alleen de Hollandse kaas niet genoeg, in tijden van wederopbouw en vernieuwing breidt hij het assortiment uit met een grote diversiteit aan buitenlandse kazen en andere delicatessen. Hiervoor gaat hij regelmatig op studiereis naar onder andere Frankrijk om op die manier zo dicht mogelijk op de bron van al het lekkers de nodige kennis op te doen.

In 1975 is het de beurt aan André Siteur en zijn vrouw Annette om de scepter over te nemen van zijn vader. Hij verandert de naam in Siteur Kaasspecialiteiten en gebruikt zijn kennis die er met de paplepel ingegoten is om naast het runnen van de winkel ook zijn pijlen te richten op het leveren aan de lokale horeca, (zorg)instellingen, cateraars en bedrijfskantines en dit met groot succes. Al snel is ook in die sector de naam Siteur een begrip die staat voor vakmanschap en service. Zoals het bij een echt familiebedrijf gaat, vinden vele nichtjes, neefjes, ooms en tantes hun weg binnen het bedrijf. In 2004 wordt er met gemengde gevoelens besloten om de winkel in de binnenstad na drie generaties te sluiten dit omdat uitbreiding in het bestaande pand niet mogelijk is en ook de bereikbaarheid voor de leveranciers een steeds groter probleem wordt. In het nieuwe pand aan de Willem Rosestraat is ruimte genoeg om de groothandelsfunctie verder te ontplooien. Inmiddels zijn de beide dochters van André (Maaike en Renee) de vierde generatie een vaste waarde in het bedrijf geworden. In 2005 sluit ook schoonzoon Dave zich aan in het rijtje.